வரியிட்ட காகிதத்தைப்
பார்க்கும் போதெல்லாம்
வரிந்தெழுதத் தோன்றுகிறது
உடனடியாய் ஒரு கவிதை.
வருகிற கவிதை வரிகளோ
சாயம் பூசியதாய்
யார் மனதிலும்
மாயம் புரியாததாய்
சில சமயம்
எனக்கே அந்நியமாய்.
மனதில் முளையிட்ட அனுபவம்
தன்னுணர்வுடன் வெளிப்படுகையில்
மட்டுமே அல்லவா
தேடவேண்டும் நான்
தாளையும் பேனாவையும்?
----
11 comments:
//சாயம் பூசியதாய்
யார் மனதிலும்
மாயம் புரியாததாய்//
அருமை. கவிதைன்னா எப்படி இருக்கணும்னு புரிய வைத்ததற்கு நன்றி.
உண்மைதான்.. ஆனால் எழுதி எழுதித் தானே மெருகேற முடியும்.. இப்போது உங்கள் கவிதையும் அப்படித்தானே ஜொலிக்கிறது.. சொல்ல வந்த கருத்தை அழகாய்ச் சொல்லி!
ரிஷபன் கருத்தை வழிமொழிகிறேன் :)
வேகம் விவேகம் அல்லதான். கவிதை அருமை.
//ஆனால் எழுதி எழுதித் தானே மெருகேற முடியும்.. இப்போது உங்கள் கவிதையும் அப்படித்தானே ஜொலிக்கிறது.. சொல்ல வந்த கருத்தை அழகாய்ச் சொல்லி!//
ரிஷபன் அவர்களை வழிமொழிகிறேன்.
உண்மையே. கவிதை இயல்பாய் வர வேண்டும்
very nice.
பாருய்யா! கவிதையை வெச்சே ஒரு கவிதை!!! கலக்கல்!
க்ளாஸ்
கவிதை எப்போ வரணும்னு கவிதையிலே ஒரு சாடல் !!
கவிதையின் இலக்கணக் கவிதை அருமை.
நன்றி: ரேகா ராகவன்! நன்றி:ரிஷபன்! நன்றி: Balaji Saravana! நன்றி:திகழ்! நன்றி:ராம லக்ஷ்மி! நன்றி:Chitra! நன்றி:சிவா! நன்றி:மோகன்குமார்! நன்றி:வானம்பாடிகள்! நன்றி:Bhagavath Kumar! நன்றி:Suganthan!
Post a Comment
உங்கள் எண்ணத்தை தெரிவியுங்களேன்!