மழையின் வர்ணங்கள்

எதனோடெல்லாமோ ஒப்பிட்டு 

எப்படியெல்லாமோ 

வர்ணித்து விட்டனர் அதை... 

மழை என்று சொன்னாலே போதுமே 

மனதுக்குள் பெய்யுமே!  

இந்த மழைக்குத் தெரியவில்லை

எப்போது பெய்ய வேண்டுமென்று...

ஆனால் அது எப்போது பெய்தாலும் 

சூழ்நிலை மறந்து ரசிக்க 

மனதுக்குத் தெரிகிறது!

நீருக்கு ஏங்கும் வறண்ட நிலம் 

விக்கல் எடுக்கும் மரங்கள் 

வருவதைப் பிடிக்க 

வைத்துள்ள பாத்திரங்கள்.

வழிந்தோடும் வாகன மேற்கூரைகள் 

வடிந்து வீணாகும் தார்ச்சாலைகள்... 

என எல்லா இடத்திலும் 

ஒரு போல பெய்யும் மழை 

அன்பை எப்படிப் பொழிவது 

என்பதைச் சொல்ல வருகிறதோ!

எத்தனையோ மணித்துளிகள் 

தொடர்ந்து பெய்தாலும் 

சில மனங்களை மட்டும்

ஈரமாக்க முடியவில்லை

அடை மழையால்!

மழை பெய்கிற பொழுதுகளில் 

மட்டுமே தெரிகிறது 

விரிந்து பரந்த அவர்கள் 

ஆகாயக் கூரையில் 

எத்தனை பொத்தல்கள் என்று 

பிளாட்பாரவாசிகளுக்கு! 

பூமியின் கோபத்தை 

மழையால் ஒத்தியெடுத்து  

ஆற்றியது ஆகாயம்!

ஆகாயத்துக்கு 

வாழ்க்கைப்பட்ட நீர் 

ஆசையுடன் பார்க்க வந்தது 

பிறந்த வீட்டை!

உனக்கும் எனக்கும் இடையே 

ஒவ்வொன்றாய் விழும் 

மழைத் துளிகளினூடே 

புகுந்து புறப்பட்டு 

உன்னைச் சென்றடைந்த 

என் எண்ணங்களை 

உலர்த்தி எடுத்துக்கொள்!

உன் மேல் பட்ட துளியும் 

என் மேல் பட்ட துளியும் 

எங்கோ ஒன்றாகி 

கடலில் கலந்து 

மறுபடி எழுந்து மேகமாகி 

என்றோ பொழியும் 

நாம் சேர்ந்திருக்கும்போது 

நம் மீது ஒன்றாக!

<><><>

( 'வார மலர் ' 27-11-2011இதழில் வெளியானது )