அவள் - கவிதைகள்...

281

என் கனவுகளை 
எத்தனை கலைத்துப் போட்டாலும்
மறுபடி ஒன்று சேர்ந்து
நீயாகி விடுகிறது.

282

திரும்பும் இடமெல்லாம் 
நீ என்பதால், 
எது உன் நிஜத் தோற்றம்
என்றறிய முடியாமல் நான்.

283

வாழ்க்கைத் திரையின்
ஒலியும் ஒளியும் 
நீ.

284.

ஏனென்று கேட்கிறாய்,
நீயென்று சொல்கிறேன்.

285

உதிர்ந்து விழும் உன்
கூந்தல் மலர்களிலிருந்து
எழுந்து பரவுகிறது நம்
உரையாடல்களின் ஞாபக மணம்.

286

கன்னம் சிவக்காதே,
வாகனங்கள் நின்றுவிடுகின்றன!...

287

தலை சாய்த்து
புருவம் குவித்து
கடைக்கண் செலுத்தி
வீசிடும் புன்னகை...
நானில்லை மீதி சொல்ல.

288

கொஞ்சம் உன்
கண்களை அதட்டி வை.
குறுக்கே குறுக்கே 
பேசிக்கொண்டு!

289

புன்னகை ஒரு பத்து,
பார்வை ஒரு பத்து,
ஆக இருபது டிகிரி
குளிர்ந்தது சூழல்.

290

சிரித்துவிட்டு போய்விடுகிறாய்,
சில்லறையைப் பொறுக்கி முடிக்க 
சில நாளாகிறது.

><><