செல்லக் குரல்...

யாரைப் பாட வைக்கலாம் இந்தப் பாடலுக்கு என்று யோசிக்கும் நேரத்தை ஜீரோவாக்கித் தந்தார், 60,70களில் அனேக பாடல்களுக்கு!

உருவானவுடனே தோன்றி விடும் இசையமைப்பாளருக்கு இது இவருக்கான பாட்டு என்று. அப்படி ஏராளம் பாடல்களை சுவீகாரம் எடுத்துக் கொண்டார் ஒரு பாடகி.

எல்லாருக்கும் பிடித்த அந்தக் குரல் எல்.ஆர். ஈஸ்வரியுடையது.

இன்று பிறந்த நாள்!

ஒரு ஹம்மிங்கிலேயே ஜம்மென்று மனசுக்குள் உட்கார்ந்துவிடுவார். 'பட்டத்து ராணி'யாக ஓங்கி ஒலிக்கும் குரல் அவருடையது. 'சிவந்த மண்'ணில் கேட்டுச் சிவந்த நம் காதுகள்!

“தட்டுத்தடுமாறி நெஞ்சம்…” (சாரதா) பாடல். ‘ஆஹா..’ என்று சீர்காழி அழகாக ஹம் செய்துகொண்டு போவார். ஆனால் ‘அஹஹ்ஹா அஹஹ்ஹ…’ என்று அட்டகாசமாக தொடரும் இவரின் குரல் பாடலை அப்படியே கபளீகரம் செய்து கொள்ளும்.

“வந்தாலென்ன…” என்று ஆரம்பித்து தொடர்ந்து ‘ஓஹோஹஹ ஹோஹோ..’ என்று ஓர் எடுப்பு. அப்புறம் 'ஓஹோ'விலேயே மெல்ல இறங்கி 'ஓஹோ'விலேயே சிணுங்கி... எப்போதும் கேட்டாலும் சிலிர்க்கும் பாடல் அது. ‘நீ’ படத்தில் நீங்கள் கேட்டது.

ஒரு குரல் என்பது என்ன? அதன் தன்மை என்பது என்ன? ஒரு குழைவு என்பதென்ன? சுலபமிமில்லாத திரையுலகில் அது தானும் வந்து காதுகளைக் குளிர வைத்த தென்ன? என்பதெல்லாம் சொல்லும் “நீ என்பதென்ன? நான் என்பதென்ன?..”

அவ்வப்போதுதான் நாயகிக்குப் பாடுவார். ஆனால் அந்த பாடல்கள் தனி சோபையுடன்… “வெண்ணிலா முகம்… குங்குமம் பெறும்…” “சந்திப்போமா... இன்று சந்திப்போமா…” “காதோடு தான் நான் பாடுவேன்..” “நாம் ஒருவரை ஒருவர் சந்திப்போமென..”

ஒரு லட்சம் ரிகார்ட் விற்று ரிகார்ட் படைத்த 'எலந்தப் பயத்'தை மறக்க முடியுமா? என்ன ஒரு வீச்சு! முதலில் தனிப்பாடல் தந்து அறிமுகம் செய்துவைத்தவரும் அதே கே வி மகாதேவன் தான். ஆம், "அவரேதான் இவரு... இவரேதான் அவரு..." ('நல்ல இடத்து சம்பந்தம்')

அம்மாவுடன் கோரஸ் பாட முதன் முதலில் ரிகார்டிங் ஸ்டூடியோ நுழைந்தவரின் அடுத்தடுத்த பாடல்களைக் கேட்டு கோரஸாக 'எல்லாரும்' ஆஹா சொல்ல ‘எல்.ஆரு'ம் தமிழ் பின்னணிப் பாடல் உலகின் தவிர்க்க முடியாத தாரகை ஆனார்.

அந்த ரிக்கார்ட் இருக்கா என்ற கேள்விக்குப் பின்னரே கல்யாண வீட்டு ஸ்பீக்கர் கட்டப்படும். பின்னே? ‘வாராய் என் தோழி..’ இல்லாமலா?

ஹம்மிங் அரசி என்றதும் உடனே நினைவுக்கு வருவது “கல்லெல்லாம் மாணிக்கக் கல்லாகுமா?” மற்றொரு மாணிக்கமும் உண்டு. ‘ஆரிராரி ராரி ஆரீராரோ…’ என்ற இவர் ஹம்மிங் தான் அந்தப் பாட்டுக்கே ஆதாரம்: ஆம், ‘பணம் படைத்தவனி'ல் “மாணிக்கத் தொட்டில் இங்கிருக்க…” எந்த ஹம்மிங்குமே ‘கம்மி'ங் தான் அதற்கு!

“ஜிஞ்சின்னாக்கடி … ஜிஞ்சின்னாக்கடி..” பாடலை அவர் 'குமரிப்பெண்ணி'ல் ஆர்ப்பாட்டமாகப் பாடும்போதும் சரி அந்தப் பாடலை நினைவு படுத்தி "முத்துக் குளிக்க வாரீகளா..."வில் கனிவாகப் பாடும்போதும் சரி ஒருபோல் ரசிப்போம்.

ஒரே படத்தில் ('அஞ்சல் பெட்டி 520') காபரேயும் பாடி (“ஆதி மனிதன்…”) கதா நாயகிக்கும் (“பத்துப் பதினாறு..”) பாடுவார் என்றால் அதேபோல காமெடி நடிகைக்கும் பாடி (“அல்லிப் பந்தல் கால்களெடுத்து…”) கதாநாயகிக்கும் பாடி கலக்குவார் (“நீ என்பதென்ன..”) ‘வெண்ணிற ஆடை’யில்.

“புத்தி சிகாமணி பெற்ற பிள்ளை..”.(எத்தனை குழைவு!) பாடியவர்தான் “மலரென்ற முகமின்று சிரிக்கட்டும்..” (எத்தனை விரைவு!) பாடினார். என்றால் நம்ப முடிகிறதா?

இங்கே நமக்கொரு ஆஷா பாஸ்லே கிடைத்திருப்பதை கொண்டாடாமல் இருக்க முடியாது, இங்கே “நான் மாந்தோப்பில் நின்றிருந்தேன்…” என்று இவர் பாடுவதையும் அங்கே ரீமேக் ‘ராம் அவுர் ஷ்யாமி’ல் வரும் ‘Balam Tere Pyar ki…” பாடலில் ஆஷா பாடுவதையும் கேட்கும்போது.

இவரின் ஒய்யார வரிசையில் ஒரே ஒரு பாடலை மட்டுமேதான் கேட்க வேண்டும் என்றால் எதைச் சொல்வீர்கள் என்று கேட்டால் நாம் திணறிப் போகாமல் இருப்பதற்கும் ஒரு பாட்டுப் பாடி இருக்கிறார் விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி இசையில் ‘கலைக்கோவில்’ படத்தில்:

“வர வேண்டும்.. ஒரு பொழுது..

வராமலிருந்தால்.. சுவை தெரியாது.”

இடையிசையில் தொடங்கும் ட்ரம்பெட்டும் சரணத்தில் தொடரும் இவரும் எங்கே பிரிகிறார்கள் எங்கே இணைகிறார்கள் என்றே தெரியாது. சொல்லத் திகட்டாத இனிமையில் நீந்திச் செல்லும் செல்லக் குரல்…