ஓவிய விருட்சத்தை...

 

ஓவிய விருட்சத்தை உலுக்கியவர்களில் ஒருவர்... மாடர்ன் ஆர்டின் தந்தை.

Pablo Picasso… Oct 25 பிறந்த நாள்!

20000 ஓவியங்களுக்கு மேல் வரைந்தவர், கவிதையும் தீட்டுவார் என்பது நி. பே. தெ. தகவல். 300 கவிதைகளுக்கு மேலேயே... ‘ஆசையின் வாலைப் பிடித்துக்கொண்டு’, என்றொரு நாடகமும்!

அப்பா அபார ஓவியர். அவர்தான் பயிற்றுவித்தது. அம்மாவிடம் முதன்முதலில் வாயைத்திறந்து கேட்டதே பென்சிலைத் தான்! 13 வயதில் தன்னை மகன் மிஞ்சி விடவே, தான் பிரஷைக் கீழே வைத்து விடலாமா என்று யோசித்தாராம் தந்தை.

‘The Little Yellow Picador.’ ஏழு வயதில் வரைந்த இந்த ஓவியத்தை அவரே வைத்திருந்தார் இறுதிவரை. ஆரம்ப வறுமையில் குளிர் காய்வதற்காக தன் படங்களை எரிக்க நேர்ந்திருக்கிறது. எத்தனை இழப்பு!

கற்றுக்கொள்ள நிறைய இருக்கிறது இவரிடம். ‘உன் ஓய்வு நேரத்தைப் போல உற்சாகம் அளிக்கக்கூடியதாக ஒரு வேலையைத் தேடிக் கொள்!’ என்பதே அவர் அட்வைஸ். தன் மன அழுத்தத்தை தானே வென்றவர்.

‘அன்றாட வாழ்வின் அழுக்குகளை ஆத்மாவிலிருந்து அப்புறப்படுத்துவது தான் கலை... உற்சாகத்தை உருவாக்குவதே கலையின் நோக்கம்,’ என்பார். ‘படைப்பின் முக்கிய எதிரி அது சுவாரசியத்தை எதிர்பார்ப்பது.’

படைப்புத்திறனை வளர்த்துக் கொண்டே போனார் புதுப் புது ஸ்டைல் என்று. ஓவியக் கலையை அடுத்த லெவலுக்கு எடுத்து சென்றார். Braque -ம் இவருமாகப் பிரபலப்படுத்தியதுதான் Cubism.

‘குழந்தையாக இருக்கும்போது நான் பெரியவர்களை மாதிரி வரைவேன். ஆனால் ஒரு குழந்தை மாதிரி வரையக் கற்றுக் கொள்ள எனக்கு வாழ்நாள் முழுவதும் ஆகிவிட்டிருக்கிறது.’

‘மற்றவர்களெல்லாம் என்ன இருக்கிறதோ அதைக் கண்டு கொண்டு ஏன் என்று கேட்டவர்கள். என்ன இருந்திருக்கக்கூடுமோ அதைக் கண்டு கொண்டு ஏன் கூடாது என்று கேட்டவன் நான்.’

இன்னும் சொன்னது...

‘கலை என்பது உண்மையை நாம் உணர வைக்கிற ஒரு பொய்.’

‘ஒவ்வொரு குழந்தையும் ஒரு கலைஞன். சிரமம் என்னவெனில் வளர்ந்த பிறகும் கலைஞனாக நீடிப்பதே.’

‘இசையும் கலையும் வாழ்க்கையை இன்னும் வசீகரமாக்கும் அலங்காரங்கள் அல்ல; அவை இல்லாமல் வாழ முடியாத அளவு வாழ்வின் ஆதார தேவைகள்.’

‘உங்களால் கற்பனை செய்ய முடிகிற எதுவும் நிஜம்.’

‘தேவையற்ற விஷயங்களை நீக்குவதே கலை.’

‘நான் தேடுவதில்லை, கண்டு கொள்கிறேன்.’

‘கலையை நீ உருவாக்குவதில்லை, அதை கண்டுபிடிக்கிறாய்.’

‘எதையும் நான் எப்படி நினைக்கிறேனோ அப்படித்தான் வரைகிறேன், எப்படி பார்க்கிறேனோ அப்படி அல்ல.’

‘நம் ஆன்மாக்களில் இருந்து தினசரி வாழ்க்கையின் அழுக்கை கழுவுவதே அகற்றுவதே கலையின் நோக்கம்.’

‘இளமையாக ஆவதற்கு ரொம்ப காலம் பிடிக்கிறது.’

‘இந்த உலகம் அர்த்தமற்றதாக காணப்படுகிறது, நான் மட்டும் ஏன் அர்த்தமுள்ள படங்களை வரைய வேண்டும்?’

‘ஏகப்பட்ட பணம் வைத்திருக்கும் ஒரு ஏழையாக வாழ விரும்புகிறேன் நான்.’

‘வாழ்க்கையின் அர்த்தம் உங்கள் திறமையைக் கண்டுபிடிப்பது. வாழ்க்கையின் நோக்கம் அதை மற்றவர்களுக்கு கொடுப்பது.’

ஒத்திப் போடுவதுபோடுவது இவருக்குப் பிடிக்காத விஷயம். ‘அப்படியே விட்டுவிட்டு இறக்கத் தயாராக இருக்கிற விஷயங்களை மட்டுமே ஒத்தி போடுங்கள்!’ என்பார்.

பிக்காஸோவின் வீட்டுக்கு விஜயம் செய்த ஓர் பிரமுகர் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டுக் கேட்டார், “ஆமாம், சுவரில் உங்க ஓவியம் ஒன்றையும் காணோமே, உங்களுக்குப் பிடிக்காதா?”

“ரொம்பப் பிடிக்கும்,” என்றார் பிக்காஸோ, “ஆனா அதெல்லாம் ரொம்பக் காஸ்ட்லியாச்சே?”

><><><

எனக்கு நானே...

இரண்டு குரூப் ஆக பிரிந்து நேராக நம்மை பார்த்து வரிசையாக நின்று கொண்டு எக்ஸர்சைஸ் செய்வது போல… அதுதான் இப்போ க்ரூப் டான்ஸாக நிறைய படங்களில் பார்க்கிறோம் . ஆனால் சுமார் 60 வருடங்களுக்கு முன் வந்த இந்தப் பாடலை பாருங்கள்… என்ன ஒரு ரியல் ஆட்டம்!

“நல்லவன்… எனக்கு நானே நல்லவன்…

சொல்லிலும் செயலிலும் நல்லவன்..”

படம்? ‘படித்தால் மட்டும் போதுமா?’ (link கீழே)

பீம்சிங்கின் படமாச்சே! எப்படியும் இடம் பெற்றுவிடும் ஒரு கோஷ்டிப் பாடல். நடன ஆசிரியரையும் ஒளிப்பதிவாளரையும் வெகு அழகாகப் பயன்படுத்தி…சுமார் 7 நிமிடத்திற்கு அலுப்பே தெரியாத பாடல்! காதைக் கிழிக்காத டிரம்மும் வயலினையும் ஃப்ளூட்டையும் வைத்துக் கொண்டே உச்சத்துக்கு உணர்வைப் பொங்கச் செய்யும் இசை…

போட்டிருக்கிறாங்க பாருங்க விஸ்வநாதன் ராமமூர்த்தி, எழுந்து ஆட வைக்கிற மாதிரி வெஸ்டர்ன் பின்னணியில் ஒரு அபாரமான ஒரு நாட்டு பாடல்…

வரிக்கு வரி கண்ணதாசனின் சொல் நயம்.. பொருள் நயம்.. முத்தாக பி பி ஸ்ரீனிவாஸ் ஆரம்பிக்க, கெத்தாக தொடர்கிறார் டி எம் எஸ்…

“உள்ளம் சொன்னதை மறைத்தவன் இல்லை..

ஊருக்கு தீமை செய்தவன் இல்லை..” என்ற வரிகளுடன் எண்டர் ஆகும் சிவாஜி அதிலிருந்து அந்த ஆட்டத்தை அசாத்திய உயரத்துக்கு கொண்டு போகிறார். கூடவே பாலாஜி காட்டும் உடல் மொழியும் அபிநயங்களும் அள்ளுகின்றன என்றால் ஊடே எம் ஆர் ராதாவும் அவர் பாணியில் அசத்துகிறார்.

பொதுவாக உருக்கம் வந்து உறுத்தினாலேயே ஷெனாயை கையிலெடுப்பாங்க. ஆனால் இங்கே அதை வைத்து உற்சாகத்தைப் பொங்கச் செய்யவும் முடியும் என்று விஸ்.ராம். விளாசியிருக்கிறார்கள். அதுவும் அந்த வயலினுக்கும் ஃப்ளூட்டுக்கும் இடையே புகுந்து கொண்டு இடையிசையில் விறுவிறுவென்று ஒலிப்பதாகட்டும், கடைசியில் பாட்டின் அடிநாதமாக தகதகவென்று ஜொலிப்பதாகட்டும் அட்டகாசம்!

படாடோபமான செட்டுகளைக் காணோம்.. ஆர்ப்பாட்டமான லைட்டிங்? நோ. காஸ்ட்லி காஸ்டியூம் இல்லை கிராபிக்ஸ்? மருந்துக்கும்! 40க்கு 40 இருக்குமா? சின்ன ஒரு இடத்தில்

நடனமாடுபவர்கள் அர்ப்பணிப்புடன் ஆடுவது பார்க்க எவ்வளவு க்ளாஸிக்காக இருக்கிறது…

அர்த்தமே இல்லாத, தமிழே இல்லாத, வார்த்தைகள் என்றே சொல்ல முடியாத ஓசைகளை கேட்டு விழிக்க வேண்டியது இல்லை.. ஒரே நிமிடத்தில் உணர்வோடு கலந்துவிடும் பொருள் பொதிந்த பாடல்..

“பள்ளம் மேடு கண்டால் பார்த்துச் செல்லும் பிள்ளை!

நான் பாசம் என்ற நூலில் சேர்த்துக் கட்டிய முல்லை!”

https://www.youtube.com/watch?v=-Bk08LHMcok

 

நற்றமிழ் அறிவோம்... 1

 “...அந்த விழாவுக்கு நீலகண்டனையோ அல்லது கலியமூர்த்தியையோ அழைக்கலாம் என்று இருக்கிறேன்.”

அடிக்கடி கேட்கிற மாதிரி ஒரு வாக்கியம் தான், ஆனால் யோசிக்கிறோமா?

‘நீலகண்டனையோ கலிய மூர்த்தியையோ’ என்றாலே இருவரில் ஒருவரை என்று பொருள் வந்து விட்ட பிறகு ‘அல்லது’ எதற்கு?

அல்லது ‘அல்லது' என்ற வார்த்தையை உபயோகிக்க வேண்டும் என்றால் ‘நீலகண்டன் அல்லது கலியமூர்த்தியை’ என்றால் போதுமே?

'அந்த விழாவுக்கு நீலகண்டனையோ கலியமூர்த்தியையோ அழைக்கலாம் என்று இருக்கிறேன்,' என்பதே சரி.

(நகைக்க: மேற்படி வாக்கியத்தை அப்படியே ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கிறோம் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள் ‘I am planning to invite EITHER Neelakandan OR OR Kaliyamoorthy for the function என்றல்லவா வரும்?)

><><

All reactions:

4Kumari Amudhan, Lakshmikanthan Lakshmikanthan and 2 others

போகுமிடம் வெகுதூரமில்லை... (விமரிசனம்)

எப்பவாவது ஒரு தடவை தான் இந்த மாதிரி ஒரு படம் பார்க்கிற வாய்ப்பு வரும். கவிதை மாதிரி ஒரு கதையுடன்…

சரியான ‘one line’! அதற்கு அழுத்தமாகக் கொடுத்திருக்கும் bold underlines! ((((((((((((1)))))))))))))

ஏழெட்டு நிமிடத்திற்குள் கதையின் முதல்முடிச்சு தொடங்கி விடுகிறது.. அப்புறம் திருப்பங்கள் இல்லை, வரிசையாக மேலும் மேலும் முடிச்சுகள்.. எல்லாம் முடிச்சுகளையும் கடைசியில் ஒரே ஒரு திருப்பம் அவிழ்த்து விடுகிறது. என்னதான் முடிவு என்று யோசிக்கும் பொழுது ஓ, என்ன ஒரு முடிவு!

Half way opening காட்சிகளை ஆங்காங்கே கொடுத்து விறுவிறுப்பை ஏற்றி இருக்கிறார் டைரக்டர் (மைக்கேல் கே ராஜா) இண்டர்வல் ப்ளாக் ஏஒன் என்றால் ‘பாடியை யாரோ எடுத்துப் போயிட்டதை உபயோகிச்சு உங்ககிட்டே கேம் ஆடிட்டாங்கய்யா எங்க ஆளுங்க..’ என்று விமலிடம் சொல்லும் அந்த இடம் ஏ2.

பஞ்ச் டயலாக் ஏதுமில்லை. எல்லாமே படு இயல்பு. மோதுகிற இரு தரப்பினரின் பாஸ்களும் பட்டு பட்டென்று முழங்காமல் யோசித்துப் பேசுவது யதார்த்தம்..

விமல் நிலைமை தெரிந்து உதவி விட்டு, இதற்கு மேல் உன் பாடு என்று போனை வைக்கும் அந்த சண்முகம் அண்ணாச்சி… மகள் திருமணத்திற்கு பிரசினை இல்லாமல் துக்க வீட்டு சடங்குகளை சீக்கிரம் முடிக்க அதட்டும் அதே சமயம் அதிக பிரசங்கித்தனமாக பேசினவனை கண்டிக்கும் ஜமீன் வீட்டுக்காரர்… கிட்டத்தட்ட எல்லா கேரக்டர்களுமே முழுமையாக கொடுக்கப்பட்டு அதற்கான attitude காட்டி நடந்து கொள்கிறார்கள்.

கருணாஸ் தவிர வேறு யாரும் அந்த ரோலில் இத்தனை கச்சிதமாக பொருந்தி இருக்க முடியுமா? 'நந்தா'வில் எப்படி பச்சக் என்று அந்தப் பாத்திரத்தில் ஒட்டிக்கொண்டாரோ அதேபோல இப்பொழுது இந்த பாத்திரம் பச்சக்கென்று அவர் மீது ஒட்டிக்கொள்கிறது.

கடுமையான பொல்யூஷனுக்கு இடையில் கொஞ்சம் நல்ல காற்றை சுவாசித்து வந்த மாதிரி இருக்கிறது இந்த படம் பார்த்த அனுபவம்.

அகதா கிறிஸ்டி தன் நாவலில் ஆங்காங்கே அழகாக ஹின்ட் தெளித்திருப்பார், ஆனால் நம்மால் குற்றவாளியை ஊகிக்க முடியாது. கடைசியில் இவர்தான் என்று காட்டும் பொழுது அந்த ஹின்ட்ஸ் ஞாபகம் வரும் பளிச்சென்று. அதேபோல் இதிலும் அழகாகத் தெளித்திருக்கிறார்கள்.

இசையமைப்பாளர் அனாவசிய ஆரவாரத்தை பின்னணியில் செருகவில்லை. முக்கியமான இடங்களில் மனம் தொடும் melancholy notes கொடுக்கவும் தவறவில்லை. உதாரணமாக, ‘300 ரூபாயை வெச்சுக்கிட்டு எந்த வால்வோல (volvo) போவ? அதான் இதுல போயிட்டிருக்கேன்’னு கருணாஸ் சொல்லும்போது…

எண்ணிச் சிலவே குறைகள். 1. முன்பு ப்ரொஜக் ஷன் போட்டு டிரைவிங் சீன் எடுக்கும்போது காரை கொஞ்சம் ஆட்டி, ஓடும் நிழலை பானெட்டில் படர்த்தி என்று நிஜத்துக்கு மெனக்கெடுவார்கள். இப்போ ப்ளூ மாஸ்க் எல்லாம் வந்த பிறகு ப்ரொஜக் ஷன் பல்லை இளிக்காது. ஆனால் சாதாரண வேனுக்கு சுத்தமாக ஷேக் இல்லாதது அநியாயத்துக்கு உறுத்துகிறது. அத்தனை அவசரமான விஷயத்துக்கு வேகத்தை கொஞ்சம் கூட அதிகரிக்காமல் இருப்பது என்னதான் கடைசியில் அது தேவையாக இருந்தாலும் கதையின் அவசரத்துடன் ஒட்டவில்லை.

2. எத்தனை அழகான நாலு வழி ரோடு! படத்தின் பெரும் பகுதியும் அதிலே தான்.. ஆனால் முன் பக்க ஷாட் மட்டுமே அதிகமாக வைத்திருப்பது... side views எத்தனை வைக்கலாம்! அதன் absence தெரிகிறது. 3. பேப்பரில் கதையின் நியூஸை வெள்ளை பேப்பரில் ஒட்டி காட்டுவது! இன்றைக்கும் அப்படியேதான் இருக்கிறது!

4. தன்னுடைய கூத்துக் கலை தனக்கு சோறு போட முடியாத நிலையைச் சொல்லி வருந்தும்போது பொங்கும் நம் அனுதாபம் அவர் தண்ணி அடிக்கும் போது குறைந்து விடுகிறதில்லையா?

வேகமாக தொடங்கி பிற்பாதியில் தடுமாறி மெதுவாக முடியும் பல படங்களுக்கு இடையில் இது நேர் மாறாக! படிப்படியாக விறுவிறுப்பை கடைசிவரை அதிகரிக்கச் செய்வதே சிறந்த திரைக்கதை. அமைப்பதுதான் கடினம். அதை மிக மிக புத்திசாலித்தனமாக செய்திருக்கிறார்கள்.

நல்ல படமே வருவதில்லை என்று யாராவது அலுத்துக் கொண்டால் அவர்கள் இந்த படத்தை பார்க்கவில்லை என்று அர்த்தம்.

போகுமிடம் வெகு தூரம் இல்லை என்று தெரிகிறது: தரம் நோக்கி பட உலகம்!

><><><