செல் போன்கள் டவரின் ஸிக்னலை பிடிப்பது போல, நம் உடலின் செல்களும் ஹார்மோன்களை சிக்னல் பிடித்து செல்லுக்குள் இருக்கும் G Protein க்கு அனுப்பும் மாலிக்யூல்களை வைத்திருக்கின்றன. GPCR என்று பேர் (G Protein Coupled Receptor)
அது எப்படி வேலை செய்கிறது என்று ஆராய்ந்து சக விஞ்ஞானியுடன் நோபல் பரிசு பெற்றவர் அவர்.
Brian Kobilka.. இன்று பிறந்த நாள். வாழும் விஞ்ஞானியை வாழ்த்துவோம்!
வந்திருக்கும் தயாரிப்பாளரை அளவெடுத்து நடிகருக்கு ஐடியா கொடுக்கும் மேனேஜர் போல இந்த GPCRகள். சூழலை அறிந்து செல் தன்னை அடாப்ட் செய்ய வைப்பவை.
நாம் உபயோகிப்பதில் பாதி மருந்துகளை இந்த வழியில்தான் பிரயோகித்து செல்களை குறிப்பிட்டபடி செயல்பட வைக்கிறார்கள்.
ரெஸப்டர்களை முதலில் ஆராய்ந்ததில் அவை தம்முள் ஏழு கதவுகளை வைத்திருப்பது தெரிந்தது.
அடுத்து இவர் கையில் எடுத்துக் கொண்டது அட்ரினலினை உணர்ந்தறியும் ரெஸப்டரை. (அதாங்க, உணர்வைப் பொறுத்து இதயத்துடிப்பை எகிற வைக்கிறதே அது). அந்த ஹார்மோன் ஒரு ரெஸப்டரைத் தூண்டி சிக்னல் அனுப்புவதை இவர் கையும் கடத்தலுமாக HD லெவலுக்கு படம் பிடித்தார். உபயோகித்தது X Ray Crystallography-யை.
கண்டு பிடித்தது அதன் அமைப்பை. அதை உருவாக்கும் DNA செயினை முழுசாக அளவெடுத்தார். தொடர்ந்து பல ரெஸப்டரின் ஜாதகம் கிடைத்தது.
எங்கே உதவுகிறது இது? பக்க விளைவு இல்லாத மருந்துகள்! குறிப்பிட்ட ரெஸப்டரைக் கண்டு பிடித்து அதை மட்டும் தொடர்பு கொள்ளும் மருந்துகளை உருவாக்க எத்தனை உதவி!
‘Science’ பத்திரிகையில் ‘Breakthrough of the Year Award’ போட்டியில் ரெண்டாவது இடம் பெற்றது இவர் கண்டுபிடிப்பு.
><><
